Her Anneye Lazım #2 Pohpoh Perisi

Bu gün çok dertliyim sevgili mikemmel anneler. Tüm hafta boyunca bebeye bak, oyna, yedir, gezdir, yatır, kaldır işlerinden o kadar yoruluyorum ki hafta sonu olunca babaya biraz görevi devredeyim de dinleneyim hayalleri kuruyorum. Fakat hala o hayalime kavuşabilmiş değilim ya neyse. Hafta sonu daha çok iş çıkıyor sanki. Bir de evde hafta içi bin bir zahmetle kurulan günlük rutinleri sıfırlayan bir adamın varlığından mı bilinmez, daha bir kuduruk daha bir zırıldak oluyor minnakım. Öyle ki iki kişi bakıyor olsak bile, üzerimizden dozer geçmişe dönüyoruz ikimiz de.

Bu sabah kocama dedim ki "hiç sormuyorsun aşkım sen bu çocuğa yalnız bakıyorsun?" diye, "hiç merak etmiyor musun olmadığın zaman nasıl başediyorum?"

Tabi bu sorunun cevabı olarak duymak istediğim şey elbette biraz pohpohdu. Bravo karıcım ne güzel bakıyorsun, tek başına nasıl da her şeyine yetişiyorsun, eminim çok yoruluyorsun, gel sana bir sarılayım şeklinde bir gazdı. Fakaaat aldığım cevap ne oldu dersin? Sanki bir tek sensin bu dünyada çocuk bakan!

Çok içerledim sevgili mikemmel anneler. Zaten bebeden iki laf edemez, romantizmi mumla arayıp bulamaz olmuşuz, arada sırada bir güzel söz, iki kelam bile çok geliyor erkeklere bazen. 

Hani derler ya erkekler dolaylı imaları sevmez onlarınki düz mantık çalışır, sen de ima edeceğine ilgine ihtiyacım var kocacım deseydin diye. Ben buna hiç inanmıyorum dostlar. Bence bu kadınlardan kaytarmak için yine bir erkek tatafından uydurulmuş bir teori. Bu erkekler ki futbol maçlarında on hamle sonrasını öngörür, çeşit çeşit taktikler kurup kafalarında maçlar yazar, sözkonusu kıt akıllı(!) kadınların laflarına gelince düz mantık ararlar. Yok öyle yağma.

Erkekler bir yana, toplum olarak da pohpoh cimrisiyiz. Annem nedense, "aferin kızım bebene ne güzel bakıyorsun" yerine, "biz zamanında kaç bebe baktık, bezlerini de elde yıkadık ne var ki" demeyi tercih eder. Komşu teyze "ooo oooo biz neler çektik büyütürken bunlar senin iyi günlerin bir de büyüyünce gör" der, çocuk büyütmüş olsalar bile kimse kimsenin halini anlamaz, görmez, biraz pohpohlanmaya ihtiyaç duyduğunu idrak edemez.

Oysa bilseler, hele hele babalar bilseler, verdiğin gazla kutu kutu enerji içeceği içmiş gibi kıvama gelecek anne, değil bebeyi sana yıkmak, her bişeyi çekip çevirecek, nefis sofralar hazırlayacak, yüzünden gülümseme eksik olmayacak. Tek bir güzel söz, ona büyük kazanç olarak geri dönecek.

Ama yok ne bunu idrak edecek ne de söyleyecek akıl yok. Var da buna çalıştırmayı tercih etmiyorlar diyelim.

Bu yüzden ben de hayallere daldım, keşke bir pohpoh perim olsa, pilim bitmiş, neşem kaçmış olduğu zamanlarda sevgili periciğime seslensem, pohpohçum beni biraz pohpohla desem. Kulağıma fısıldasa, sen çok iyi bir annesin, bebenin huysuzluğu senden değil dişi acıyor ondan dese, kalbime ferahlık, yüzüme ışık verse, beni tüy gibi hafifletse.... Ne güzel olurdu....