Buzluğa bir şeyler koydum ama öyle pek üstüne düşmedim. Amaaan nolcak, yenidoğan bebe hep uyuyor, şöyle en pratiğinden kolay bişeyler yapıveririm zaten elim çabuk, hem eşimin de mutfakla arası iyidir diye diye boşladım. Şimdi ilk zamanları düşününce en zorlandığım konunun yemek olduğunu hatırlıyorum. Gecenin 11'i olmuş biz hala akşam yemeği yememişiz.
Bir de işin şu yönü var, öyle abur cuburla geçiştirmek, öğlen yemedim akşam yerim demek olmuyor. Bebeği emziriyorsan mutlaka dengeli beslenmek lazımmış. Yediğin içtiğin her şey, sütün besin değerini etkiliyor, alelade beslenemezsin. Bir de sütün az ise eyvah eyvah! Sürekli süt yapan yiyecekleri yeme derdine düşüyorsun.
Yenidoğan bebekler hakikaten çok uyuyor ama acemilikten mi dersin, bebeğe doyamamaktan mı dersin bir türlü yanından ayrılamaz, uyurken seyretmeye doyup da mutfağın yolunu bulamaz oluyorsun. Biz karı koca bu tılsımın içine düşünce, karnımız guruldayana kadar yemek pişirmek aklımıza gelmezdi. Sonra da zar zor yerdik bişekilde. Tabi bu perişanlığımızın nedeni sadece bizim şapşallığımız değildi, ne yazık ki iki kap yemek getirecek hiç bir yakınımız yoktu.
Bu yüzden anası-kaynanası etrafında pervane lohusalara pek imrenirim. Gerçi onlar da başka dertlerden muzdaripler ama olsun, en azından biri yemek pişirir, biri ağzına düşürür :)
Çocuk büyümeye başlayınca bu sefer de her şeye yetişmek inkansız hale geldiğinden, yemek olayı zamansızlıktan bolca nasibini alıyor. Evde üç çeşit yemeğin birarada pişmesi artık bir hayal, karnına ekmek arası peynir zeytin giriyorsa haline şükrediyorsun. Valla bu süreçte eve yemek taşıyan bir kaynana nasıl makbule geçer nasıl. Ancaaak mümkünse yemeği evinde yapsın, gelip de bir de benim mutfağımı batırmasın. Hem yemeği evinde pişirse, bizim evde kalacağı daha kısa (!) süre içinde sadece bebeyle ilgilenebilir, anne de biraz kişisel ihtiyaçlarını giderebilir. Değil mi ama :)
Bir de işin şu yönü var, öyle abur cuburla geçiştirmek, öğlen yemedim akşam yerim demek olmuyor. Bebeği emziriyorsan mutlaka dengeli beslenmek lazımmış. Yediğin içtiğin her şey, sütün besin değerini etkiliyor, alelade beslenemezsin. Bir de sütün az ise eyvah eyvah! Sürekli süt yapan yiyecekleri yeme derdine düşüyorsun.
Yenidoğan bebekler hakikaten çok uyuyor ama acemilikten mi dersin, bebeğe doyamamaktan mı dersin bir türlü yanından ayrılamaz, uyurken seyretmeye doyup da mutfağın yolunu bulamaz oluyorsun. Biz karı koca bu tılsımın içine düşünce, karnımız guruldayana kadar yemek pişirmek aklımıza gelmezdi. Sonra da zar zor yerdik bişekilde. Tabi bu perişanlığımızın nedeni sadece bizim şapşallığımız değildi, ne yazık ki iki kap yemek getirecek hiç bir yakınımız yoktu.
Bu yüzden anası-kaynanası etrafında pervane lohusalara pek imrenirim. Gerçi onlar da başka dertlerden muzdaripler ama olsun, en azından biri yemek pişirir, biri ağzına düşürür :)
Çocuk büyümeye başlayınca bu sefer de her şeye yetişmek inkansız hale geldiğinden, yemek olayı zamansızlıktan bolca nasibini alıyor. Evde üç çeşit yemeğin birarada pişmesi artık bir hayal, karnına ekmek arası peynir zeytin giriyorsa haline şükrediyorsun. Valla bu süreçte eve yemek taşıyan bir kaynana nasıl makbule geçer nasıl. Ancaaak mümkünse yemeği evinde yapsın, gelip de bir de benim mutfağımı batırmasın. Hem yemeği evinde pişirse, bizim evde kalacağı daha kısa (!) süre içinde sadece bebeyle ilgilenebilir, anne de biraz kişisel ihtiyaçlarını giderebilir. Değil mi ama :)
ahhh ahh bu yemek konusundan ben çok muzdaribim. 1 yıldır bıktım yemek yapmaktan yahu...Oğlum doğalı benim eve yerleşen kayınvalidem hakkını yiyemem ilk zamanlar yemeğimi yaptı, ama tabii olan benim yepyeni ocağıma oldu.. Sonra ben kendimi toparladım, oğluşun rutinine alıştık sonra evi çekip çevirmeye başladım derken iş hayatına geri döndük.. Gündüzleri babaanne oğlana bakıyor, akşam eve gittiğimde pestili çıkmış bi şekilde buluyorum kendini, daha oğlumu görmeden mutfağa dalıp akşam yemeğini hazırla, iki kişiden 4 kişiye çıktık bir anda tencereler yetmez oldu.. üstüne haftada 2 gün kayınpeder de bizde, onun sefer taslarını da doldur... Yaptığım yemek evde kalmaz oldu.. Valla bu şehirde de kimsem yok ki yardıma gelsin.. Off off yemek yapmaktan soğudum..
YanıtlaSilBen de öyle eskiden yemek yapmak terapiydi şimdi sinir yapan bir olay
Sil